In mijn werk breng ik een combinatie van lichaamswerk, familie opstellingen en identiteitsontwikkeling van man-zijn. Graag deel ik een recente ervaring, waarbij ik toestemming heb om het verhaal te delen.

Op de tweede dag van de tweedaagse mannenworkshop komt ook hij naar voren met zijn vraag. Aan zijn uiterlijk te zien heeft hij voorouders in Azië, waarschijnlijk Indonesië. Hij heeft al aardig wat ervaring met persoonlijke ontwikkeling en neemt bijvoorbeeld deel aan een doorlopende mannengroep. Zijn patroon is dat hij, wanneer het pijnlijk of zwaar wordt in het leven, uit zijn lijf vertrekt en zijn hart sluit. Zijn vluchtgedrag uit zich dan in beeldschermtijd, middelengebruik, enzovoort. Ooit was dat een goede strategie om te kunnen omgaan met grotere of kleinere jeugdtrauma’s, vooral met de emotionele afwezigheid van zijn vader en de dominantie van zijn moeder.

‘Maar die strategie heeft z’n houdbaarheidsdatum inmiddels overschreden?’ vraag ik hem met een zachte glimlach.
‘Ja, absoluut,’ antwoordt hij. ‘Ik verlang er zo naar om bij mijn verlangen te kunnen.’
‘Dan moeten we bij je hart zijn,’ zeg ik. ‘Waar ons hart naar uitgaat, geeft richting aan verlangen.’

In ons tweegesprek vertelt hij dat hij sinds een paar jaar geen contact meer heeft met zijn moeder. Het werd hem echt te zwaar en er was al heel lang geen ruimte meer voor hem als zoon. Hij heeft de steun en het voorbeeld van zijn vader ontzettend gemist, juist om afstand te kunnen nemen van zijn moeder en om zijn eigen speelruimte te vinden. Daadwerkelijk fysiek afstand nemen van een moeder heeft eigenlijk alleen tijdelijk zin, om het patroon te kunnen doorgronden en transformeren. Maar wanneer je de deur naar je moeder dichtzet, zet je ook de deur naar je hart dicht, en wordt het heel moeilijk om een dieper verlangen te voelen.

Verder doorvragend vertelt hij dat zijn moeder al haar hele leven met een gesloten hart leeft en zeker niet haar verlangen heeft kunnen volgen. Haar vader groeide op in Nederlands-Indië en heeft het heel zwaar gehad in het Jappenkamp. Dat moet ontzettend traumatisch geweest zijn.

In de opstelling staan er representanten voor zijn moeder, zijn opa (de vader van zijn moeder) en zijn hart. In eerste instantie blijft zijn hart op afstand en geeft aan dat er geen plek is voor een open hart. De zwaarte, pijn en lading zijn voelbaar in de ruimte. De representant voor zijn moeder heeft het zichtbaar zwaar en kan eigenlijk geen contact maken met haar zoon. Wanneer hij richting zijn opa kijkt, krijgt hij plotseling een ontroerende realisatie:

‘Mijn opa was er eigenlijk altijd wel voor mij, meer dan mijn vader. Als ik afstand neem van mijn moeder, neem ik ook afstand van hem. En dat is helemaal niet goed voor mij,’ zegt hij met gebroken stem.

‘Hoe zou het zijn om jouw hart weer te openen? Voor je moeder, maar zeker ook voor jouw opa?’ vraag ik hem.

Op de klanken van zachte muziek stapt hij langzaam naar voren: eerst een omhelzing met zijn moeder, daarna een innige omhelzing met zijn opa.
‘Het was verschrikkelijk, jongen,’ zegt zijn opa. ‘Maar ik heb het leven door kunnen geven, ook aan jou via je moeder. Ik ben nu niet meer hier, maar ik ben er nog wel. Ik steun je op jouw pad. Volg je hart.’

Ondertussen is de representant voor zijn hart dichterbij gekomen, met tranen in zijn ogen.
‘Nu ben ik pas helemaal beschikbaar.’

Twee dagen na de workshop ontvang ik een mail van de deelnemer: “Op meerdere vlakken heeft het iets geopend bij mij, en daardoor ook in mijn verbinding met mijn vrouw. Er zat iets op slot bij mij waardoor zij het gevoel had dat ik iets verborgen hield. Nu is het vrij, en stroomt het sinds gisteren vanuit beide kanten zoveel meer. We hebben dit in onze tien jaar samen nog niet zo meegemaakt. Ik kan makkelijker mijn verlangen benoemen en mijn mannelijke energie voelen, waardoor zij zich als kwetsbaar meisje kan opstellen. Dat doet iets bijzonders in onze dynamiek. Nog niet eerder zo’n intimiteit, verbinding, ongeremdheid, mannelijke energie, dominantie en verlangen tegelijkertijd gevoeld. Voor haar is het ook helend. Ik ben zoveel lichter in mijn energie en gegrond in mijn lijf.”

Wanneer de deur van je hart weer opengaat, kan de levensenergie voluit gaan stromen.

Ik ben dankbaar dat ik dit werk mag doen met mannenbroeders die bereid zijn om zo diep te gaan. De essentie in dit verhaal zit in de innerlijke verbinding tussen hart en bekken. Sommige mannen hebben hun hart (en liefde) open, maar het bekken (of de lust) mag er niet volledig zijn. Dan ben je waarschijnlijk wel empathisch naar je partner, maar heb je onvoldoende vermogen om ruimte te geven aan eigen verlangens, behoeftes of fantasieën. Op de lange termijn geeft dat frustratie, en zoeken deze diepere verlangens een uitweg in de schaduw, zoals porno, vreemdgaan, enzovoort.

Sommige mannen kunnen juist wel hun bekken (of lust) laten stromen, maar het hart is er niet voldoende bij. De consequentie is dan vaak dat de partner de diepere verbinding mist, waardoor seksualiteit oppervlakkig en niet vervullend is. Dan is het begrijpelijk dat bij de partner de behoefte aan seks afneemt, of zelfs volledig verdwijnt. Herken je iets in dit verhaal? Weet je welkom om hierover te sparren in een 1-op-1 coaching, een mannenworkshop of een koppel Soulretreat.

De volgende mannenworkshop valt op 9,10 april 2026. Lees verder.